[Czy to nie jest bezczelne? Czuć się tak szczęśliwą wśród zapierających dech klęsk i katastrof?]

[Sama stworzę sobie rytuał przejścia. Wyjdę do swojego symbolicznego lasu swoim symbolicznym zmierzchem,  przesiedzę tam symbolicznie kilka dni i nocy drżąc ze strachu i wystawiając się przeróżnym demonom na symboliczny łup, a potem spokojnie wrócę do domu]

[Gesty]

[Tracę wspólny język ze wszystkimi. To znaczy, że robię postępy]

[Utracona Spójność]

[Postrzegać siebie JAKO pryzmat. To uwalnia od odpowiedzialności i wstydu. Innymi słowy, get your balls out of the story!]

Nie da się już tutaj pisać. Przestało mnie to interesować.